Prezentujemy Państwu kolejną sprawę związaną z 74 Górnośląskim Pułkiem Piechoty, jednak tym razem tę z rodzaju pozytywnych oraz dowodzących, że nigdy nie należy tracić nadziei. Takim przykładem są losy Edwarda Piotrowskiego, żołnierza 74 Górnośląskiego Pułku Piechoty, który zaginął we wrześniu 1939 roku. Niedawno, do Adama Kurusa, historyka i prezesa naszego Stowarzyszenia, zgłosiła się rodzina zaginionego z prośbą o pomoc w odnalezieniu mogiły wuja. Dodajmy, że rodzina przez 77 lat bezskutecznie poszukiwała jakichkolwiek informacji o losie syna, brata, wuja. Nie pomogła żadna instytucja. Punktem wyjścia było jedynie imię, nazwisko, data i miejsce urodzenia oraz fakt zmobilizowania w sierpniu 1939 roku. Nieznany był przydział wojskowy, ani nawet stopień zaginionego. Miejsce urodzenia i zamieszkania - Koziegłowy - mogło sugerować służbę w 74 Gpp w Lublińcu i ewentualne zmobilizowanie Edwarda Piotrowskiego do tego pułku w 1939 roku.  Jak się miało okazać trop był właściwy. I mimo, że w pierwszym momencie sytuacja wydawała się beznadziejna, udało się ustalić, że Edward Piotrowski, strzelec 74 Gpp, zmarł 19 października 1939 roku w Tomaszowie Lubelskim i tam też jest pochowany na Cmentarzu Wojennym z 1939 roku, w mogile nr 53. Data zgonu mogła wskazywać np. na śmierć z ran w szpitalu polowym, co również się potwierdziło. Zdjęcie Edwarda Piotrowskiego w mundurze 74 Górnośląskiego Pułku Piechoty - jedyna pamiątka po zaginionym - odnalazło się już po fakcie, pieczętując pomyślne rozwiązanie sprawy. Po 77 latach, rodzina Edwarda Piotrowskiego, będzie mogła stanąć nad jego grobem…